Z kart historii można dowiedzieć się o różnych kolejach losu, które spotykały niewielkie miasteczko Rymanów. Od czasów lokalizacji przez Władysława Polczyka, który „...pragnąc przez lokalizację miasta powiększyć pożytki ziemi ruskiej, powierza skrzętnemu Mikołajowi, synowi Reymana, lokować na prawie magdeburskim miasto w miejscu, gdzie znajdują się wsie książęce Cisna i Ladzin...", poprzez burzliwe dzieje reformacji i lata świetności pod rządami Józefa Ossolińskiego. Magnat ten na koniec życia osiadł w Rymanowie (należał on bowiem do ulubionych siedzib) i dzięki temu dwór ten został zasiedlony niemałą liczbą szlachty. Po jego śmierci dobra wchodzące w skład dominium rymanowskiego zakupił Franiczek Skórski.

W 1826 roku, dla właścicielki Rymanowa Zofii Skórskiej, wzniesiono dwór wg projektu jej brata, Piotra Signo, znanego lwowskiego architekta pochodzenia włoskiego.
Architektonicznie założony na planie czworokąta, z krótkimi skrzydłami alkierzowymi, w fasadzie umieścił kolumny. Budynek został otoczony parkiem.
W 1872 roku majątek został nabyty przez Stanisława i Annę z Działyńskich Potockich. Nowi właściciele rymanowskiego majątku okazali się społecznikami. Z ich inicjatywy w 1874 roku powstało Towarzystwo Zaliczkowe i Kółko Rolnicze, a owładnięta ideą krzewienia rzemiosła chałupniczego, Anna z Działyńskich Potocka założyła szkółkę snycerska i Towarzystwo Tkackie. Im też zawdzięczamy odkrycie wód mineralnych i powstanie Rymanowa Zdroju. Właściwie odkrycie wód mineralnych zawdzięczamy krowom, bo właśnie one pierwsze wolały pić wodę z „brudnych" przyrzecznych bajorkach, niż z czystej rzeki - na co zwrócili uwagę gospodarze.
Po zlokalizowaniu źródeł przez technologa Tytusa Sławika, oddano wody lecznicze do eksploatacji.

Rozwój Rymanowa został spowolniony przez I, a potem II Wojnę Światową. Szczególnie ta druga okazała się hekatombą dla miasteczka. Zginęło wówczas wielu rymanowian.
Wojenna zawierucha nie ominęła również zabudowań dworskich, które spłonęły w trakcie wyzwalania Rymanowa. Po 1945 roku odbudowany ze zniszczeń dwór przeznaczono na siedzibę rymanowskiego nadleśnictwa, w którego władaniu jest do dzisiaj.

Sam budynek (już bez skrzydeł alkierzowych, które zostały zburzone w 1945 roku), został poddany remontowi sfinansowanemu przez Lasy Państwowe w roku 2000. Dzięki temu dziś możemy oglądać odnowioną klasycystyczną fasadę budynku. Wnętrze budynku, przez projektanta (Piotra Signo) oparte na kształcie krzyża, z uwzględnieniem pomieszczenia ze sklepieniem kolebki kopułowej (było kaplicą), w trakcie prac remontowych, prowadzonych pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, przystosowano do pełnienia funkcji biurowych, a w byłej kaplicy mieści się posterunek Straży Leśnej. Zachowała się również żeliwna, neogotycka balustrada tarasu nad portykiem wschodnim (datowana na 1 poł. XIX wieku).
Gmach otoczony jest parkiem. Jego oryginalny układ możemy poznać z map katastralnych z roku 1852. Do dnia dzisiejszego zachował się przed frontem dworu klomb otoczony trawnikiem, tworzący rodzaj gazonu. Na przedłużeniu linii dworu – figura sakralna Matki Boskiej.
Zachowały się również dwie aleje parkowe, główna lipowa i biegnąca równolegle do niej grabowa. Należy również wspomnieć o trzech pomnikach przyrody, znajdujących się w najbliższym sąsiedztwie budynku nadleśnictwa. Są to jesiony wyniosłe, które z racji swoich rozmiarów, cieszą się należytą atencją wśród interesantów i pracowników Nadleśnictwa Rymanów. Stan zdrowotny opisywanego parku - dzięki systematycznie prowadzonym pracom pielęgnacyjnym - jest oceniany na dobry.
Dwór, z otaczającym go parkiem wrósł przez te wszystkie lata w krajobraz, a uroku dodaje mu bocianie gniazdo uwite na jednym z kominów.
Obecna funkcja, jaką pełni budynek została zaakceptowana i doceniona przez mieszkańców Rymanowa (umieszczono go na trasie wytyczonej ścieżki historycznej), a nagrodą za trud wniesiony w utrzymanie w należytym stanie budynku i parku przydworskiego, są słowa odwiedzających biuro nadleśnictwa, że „..tu widać gospodarza…".

W 2004 roku z inicjatywy Nadleśnictwa Rymanów, nakładem Wydawnictwa Ruthenus wydano z okazji 80-lecia Lasów Państwowych oraz 60. rocznicy powstania Nadleśnictwa Rymanów, książkę "Z dziejów rymanowskiego lasu". Pomysłodawcą i inicjatorem był nadleśniczy mgr inż. Bogusław Famielec, natomiast trudu zebrania materiałów oraz napisania książki podjęli się pracownicy nadleśnictwa - Piotr Różowicz i Jan Kułak.

W 2011 roku, z okazji Międzynarodowego Roku Lasów ukazało się wydanie II, uzupełnione przez Macieja Szpiecha.

Książka opisuje historię tutejszych lasów i gospodarowania w nich przez kolejnych właścicieli i zarządców, od początku XX wieku po dzień dzisiejszy. Poniżej zamieszczamy pełny tekst książki i zapraszamy do lektury.